Poezja o św. Andrzeju Boboli
Święty Andrzeju Bobolo
Jesteś Patronem
całego kraju
i tu, naszego kościoła,
w którym tak często
przed Panem Bogiem
z pokorą chylimy czoła.
Tu przynosimy
nasze radości,
nasz ból i łzy wzruszenia,
niełatwe sprawy,
gorące prośby,
serdeczne dziękczynienia.
Jesteś Patronem
na trudne czasy,
gdy wiatr nam w oczy wieje,
uczysz nas zmieniać
wciąż samych siebie
i nowe budzisz nadzieje.
Złożyłeś z siebie
Bogu ofiarę,
szedłeś przez morze cierpienia,
wierząc, że droga
bólem znaczona
otwiera bramę zbawienia.
Świętością życia
dałeś świadectwo
jakże głębokiej miłości,
która, choć w świecie
tyle przemocy,
w milionach serc zagości.
Twojej pomocy
święty Patronie
tak pragnie polska ziemia,
szczególnie wtedy,
gdy tak nam trudno
nieść krzyż własnego cierpienia.
Wypraszaj dla nas
dar żywej wiary,
łaskę prawdziwej mądrości,
abyśmy z Bożą
pomocą wznosili
cywilizację miłości.
Pochyl się dzisiaj
nad naszym krajem,
naszą parafią i światem,
spraw, byśmy nigdy
nie zapomnieli,
że także wróg jest bratem.
Ucz nas korzystać
z ogromnych skarbów,
jakie ma świętość Kościoła,
abyśmy mogli
zwalczyć słabości
i czyste serca zachować.
Niech one będą
dla Syna Bożego
zawsze otwartym mieszkaniem,
gdy pod postacią
Chleba przybędzie,
Niechaj w nich pozostanie.